موهای مردی با خوردن پاستیل شکری ترش به رنگ آبی در آمد

در صمغ‌ها، شربت‌های ذرت مواد بسیار کاربردی هستند و از تبلور ساکارز در مواد جامد بالا (۸۰ تا ۸۳ درصد) محصول نهایی جلوگیری می‌کنند.

آنها همچنین از تبلور دکستروز جلوگیری می کنند. مخلوط شکر به دست آمده یک لیوان را تشکیل می دهد و به بافت صمغی مورد نظر برای تولید پاستیل شکری ترش اضافه می کند.

شربت ذرت از نشاسته ذرت هیدرولیز شده برای تولید قند تهیه می شود. هر چه میزان هیدرولیز شربت ها بیشتر باشد، DE (یا معادل دکستروز) بالاتری به دست می آید.

محصولات معمولی مورد استفاده در فرمولاسیون گامی عبارتند از شربت ذرت 42 DE و شربت ذرت 63 DE. تبادل یونی شربت ها، مواد معدنی و فلزات کاتالیزوری و همچنین پروتئین هایی را که می تواند منجر به قهوه ای شدن مایلارد شود، حذف می کند.

هنری نوناکا، مدیر ارشد، غذای پشتیبانی مشتری، Corn Products International، Bedford Park، IL، می گوید: استفاده از هر یک از شربت های ذرت که امروزه در دسترس است، مزایای مشخصی دارد.

نوناکا می گوید: شربت 42 DE کنترل بسیار خوبی بر کریستالیزاسیون و بافت ایجاد می کند، اما به دلیل کاهش سطح قند پایین تر، نیاز به افزودن یک قند ساده به شکل دکستروز، فروکتوز یا اینورت دارد.

شربت 63 DE سطح قند کاهنده بالاتری دارد و اگر در درصد بیشتری از قندهای کلی اضافه شود، معمولاً به قندهای ساده اضافی نیاز ندارد.

شربت های ذرت، به ویژه تصفیه شده با تبادل یونی، در صورت استفاده صحیح، دارای رنگ کم و ثبات رنگ عالی هستند. طعم آن تمیز است و طعم را تقویت می کند.

شیرینی بسته به DE متفاوت است. 42 DE حدود 50 درصد است در حالی که 62 DE حدود 60 درصد شیرینی ساکارز است. این اعداد بسته به کاربرد و وجود سایر مواد غذایی ممکن است متفاوت باشد.

دکستروز را می توان به عنوان بخشی از فرمول گامی برای کنترل حفظ رطوبت و بافت استفاده کرد. محصول مونوهیدرات 99.2 درصد دکستروز به صورت خشک، دارای 99.5 DE و 8.5 درصد آب است.

شربت‌های دکستروز موجود هستند، اما دمای حمل و نقل و نگهداری، کنترل‌های میکروبی و هزینه‌ها، آن را در مقایسه با شربت‌های ذرت به یک ماده گران‌تر تبدیل می‌کنند.